GEZAMENLIJK DIENSTEN IN DE MARANATHA KERK

Het was in het jaar 2006 dat jongeren van de derde generatie zich duidelijk hebben uitgesproken over hun wens dat de vier Molukse kerkgenootschappen weer één worden. Kesatuan een éénheid want we horen toch bij elkaar? Satu bangsa!

Pogingen werden toen ondernomen om dichter bij elkaar te komen. Gezamenlijke activiteiten werden georganiseerd maar het kwam niet tot éénheid maar wel tot persekutuan wat inhield een nauwe samenwerking tussen de vier Molukse kerkgenootschappen. Desastreus was de brand van het kerkgebouw Maranatha. Het geestelijk centrum wat zo nauw verbonden is met de geschiedenis van de Molukse samenleving in Hoogeveen. Desastreus want uiteindelijk raakte de samenwerking in stille wateren. Quo Vadis, hoe moet het nu verder?

Er was ook een ander desastreus moment en wel de situatie binnen de Kerkvoogdij Raad (KVR). Hun moeilijke financiële situatie heeft geleid tot een existentieel besluit namelijk de overdracht van Molukse kerkgebouwen van het KVR over te dragen aan de gebruikers. Dat heeft een positief effect op de gebruikers. Om het kerkgebouw Maranatha te behouden voor de Molukse christelijke gemeenschap in Hoogeveen is het noodzakelijk dat de “toekomstige eigenaars” met elkaar in gesprek gaan. Een belangrijk besluit dient genomen te worden niet zozeer voor de huidige tweede generatie, maar juist voor hen die in het jaar 2006 te kennen hebben gegeven hoe belangrijk zij het vonden dat de eenheid in de Molukse gemeenschap terugkeerde. Daarnaast is er de opkomst van de vierde generatie die op zoek was.

Aangekomen in het jaar 2019 blijkt de volharding beloond te worden. Volharding van de beheercommissie om ons kerkgebouw op te bouwen. Volharding van de drie Molukse kerkgenootschappen om uiteindelijk samen te kerken. Eén gezamenlijke zondagsdienst met als positief bijkomstigheid dat vier Molukse predikanten roulerend de dienst leiden. De samenwerking tussen de kerkenraden. De mogelijkheid om meerdere kerkelijke activiteiten samen te verrichten. De wens om ook GPM Hoogeveen uiteindelijk te betrekken wanneer de overdracht een feit is geworden. Het gaat uiteindelijk om onze gemeenschap. Filosofisch gaat het om het centrum van ons bestaan in een land die ons thuisland is geworden maar nooit ons vaderland. Het centrum wat ons verbindt (asal) en waar we naar terug kunnen keren. In een leven van distantie en nabijheid dient de garantie aanwezig te zijn dat je terug kunt keren tot het centrum. Deze gedachte is niet alleen van toepassing op politiek en geloof, maar op alle fronten van ons bestaan.

Zo keren we terug.

We willen ons verbinden als touw dat aan elkaar geweven wordt om te worden tot een sterke levenskoord. Dat is een langdurig proces van elkaar opzoeken, elkaar leren begrijpen en zelfs elkaar vergeven. Satu bangsa dan satu Tuhan.